لغت نامه دهخدا پابماه. [ ب ِ ] ( ص مرکب ) مُقرب. زنی که نزدیک رسیده بود به زه. زنی آبستن که زادن او نزدیک شده باشد. بودن زن حامل بماهی که در آن ماه زاید. اِشهار.
فرهنگ فارسی زن آبستن که درماه آ ر آبستنی باشد( صفت ) آبستنی که زادن او نزدیک شده باشدمقرب زن آبستن که زادن او نزدیک شده باشد
