دانشنامه اسلامی
از آیات به دست می آید که جای گاه فرشتگان آسمان است: «قُل لَو کانَ فِی الأرضِ مَلـئِکةٌ یَمشُونَ مُطمَئِنّینَ لَنزَّلنا عَلیهِم مِن السَّماء مَلَکاً رَسُولاً»، «وَ کَم مِن مَلَک فِی السَّموتِ.»
حضرت علی (علیه السلام) در وصف فرشتگان و اعمالشان می گوید: سپس خداوندِ سبحان، آسمان های برافراشته را از هم گشود و میان آن ها را از اقسام فرشتگان پر کرد.
آیا مقصود از آسمان هایی که محل فرشتگان است، کرات و افلاک محسوس و مادّی است یا کنایه از عالمی دیگر است؟
به نظر علاّمه طباطبایی ، مقصود، آسمانی که می بینیم، نیست؛ بلکه عالم ملکوت است که افقی عالی تر از عالم ملک و محسوس دارد؛ چنان که ملائکه نیز خود مجرّدند نه مادّی.
دارای کلید
در آیه ۶۳ زمر : ۳۹ از کلیدهای آسمان یاد شده: «له مَقالیدُ السَّمـوتِ و الأرضِ...».
← نظر مفسران
بر اساس پاره ای از آیات و راویات ، آسمان درهایی دارد که به روی برخی باز می شود و به روی برخی دیگر بسته است: «إنّ الَّذینَ کَذَّبوا بـایـتِنا و استَکبَروُا عَنها لاتُفَتَّحُ لَهُم أبوبُ السَّماءِ و لایَدخُلونَ الجَنَّةَ = در حقیقت کسانی که آیات ما را دروغ شمردند و از (پذیرفتن) آن ها تکبّر ورزیدند، درهای آسمان بر ایشان گشوده نمی شود و به بهشت در نمی آیند».
← کلام امام باقر (ع)
...
