نورگرا

لغت نامه دهخدا

نورگرا. [ گ َ / گ ِ ] ( نف مرکب ) که به طرف نور گراید. که رو به منبع نور و روشنائی کند. || ( اصطلاح گیاه شناسی ) گیاهی که به طرف نور گراید. رجوع به نورگرایی شود.

فرهنگ فارسی

که بطرف نور گراید ٠ که رو به منبع نور و روشنائی کند ٠ یا در گیاه شناسی : گیاهی که بطرف نور گراید ٠

فرهنگستان زبان و ادب

{phototropic} [زیست شناسی] ویژگی اندام یا بخشی که به سمت نور متمایل شود

ویکی واژه

ویژگی اندام یا بخشی که به سمت نور متمایل شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال شمع فال شمع فال چای فال چای فال لنورماند فال لنورماند فال احساس فال احساس