مناتن

لغت نامه دهخدا

مناتن. [ م َ ت ِ ] ( ع اِ ) مواضع بوهای بد. واحد آن مَنتَن. ( از اقرب الموارد ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم