معنی مبخر | لغت یاب

مبخر

لغت نامه دهخدا

مبخر.[ م ُ ب َخ ْ خ َ ] ( ع ص ) بخور کرده شده. ( آنندراج ). خوشبو و بخاردار. ( ناظم الاطباء ) : نسیم شمیم او عالم را معطر و مبخر گرداند. ( سندبادنامه ص 45 ).
مبخر. [ م ُ ب َخ ْ خ ِ ] ( ع ص ) بخارکننده و آن که نفس وی بدبو و گندیده است. || هر مایعی که در مجاورت هوا جوش کند. ( ناظم الاطباء ).
مبخر. [ م ُ خ ِ ] ( ع ص ) هر چیز که سبب گنده دهنی گردد. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به ماده بعد شود.