دانشنامه اسلامی
سلب به معنای گرفتن چیزی از چیزی است و قضیه را در صورتی سالبه گویند که محمولی را از موضوع گرفته و جدا سازد. به این اعتبار سالبه نامیده می شود که پیوستگی محمول به موضوع را زایل می کند. قضیه سالبه، مانند قضیه موجبه، به اعتبار این که موضوع و محمول آن را لفظ محصَّل یا معدول تشکیل داده باشد، به سالبه محصَّله و سالبه معدوله منقسم می گردد. سالبه محصله همان سالبه بسیطه است؛ امّا هرگاه سالبه را با موجبه بسنجند محصَّله گویند، زیرا سلب و رفع تحصیل می کند. و هرگاه سالبه را با معدوله مقایسه نمایند بسیطه نامیده می شود، زیرا محمول یا موضوع معدوله با حرف سلب ترکیب یافته و از این جهت که اجزای سالبه مفردند و با حرف سلب ترکیب نشده اند بسیطه نامیده می شوند. سالبه معدوله مشتمل بر دو سلب است: ۱. سلبی که جزء محمول است؛ ۲. سلب ربط میان موضوع و محمول.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.• شیرازی، قطب الدین، درة التاج (منطق).• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان.• سبزواری، ملاهادی، شرح المنظومة.
۱. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۱۰۷.
...
