قضاقورتکی

لغت نامه دهخدا

قضاقورتکی. [ ق َ ت َ ]( ص نسبی ، ق مرکب ) بی اساس ، برحسب پیش آمد و اتفاق : قضاقورتکی «گُرّوگُر» دارد بالا میرود. ( فرهنگ عوام ).

فرهنگ معین

( ~ . تَ ) [ ع - فا. ] (ص . ) (عا. ) به طور تصادفی ، از روی پیشآمد، ناگهانی .

فرهنگ فارسی

بی اساس بر حسب پیش آمد . و اتفاق قضا قورتکی گر و گر دارد بالا میرود .

ویکی واژه

(عا.)
به طور تصادفی، از روی پیشآمد، ناگهانی.