[ویکی فقه] امور غیر لفظی دلالت کننده بر مراد جدّی متکلّم را قرینه غیر لفظی گویند. قرینه غیر لفظی، مقابل قرینه لفظی ، و به معنای قرینه ای است که از جنس لفظ نبوده و به کمک امور غیر لفظی هم چون دلالت عقل یا اوضاع و احوال مقرون به کلام و یا موقعیت خاص متکلم و غیره، مخاطب را به مراد جدی و اصلی متکلم راهنمایی می کند.