قبرقه

لغت نامه دهخدا

قبرقه. [ ق َ رِ ق َ / ق ِ ] ( ترکی ، اِ ) دنده. قبرغه. ( نظام ). رجوع به قبرغه شود : و سوخته قبرقه او [ ضأن ] قاطع اسهال و سیلان خون. ( تحفه حکیم مؤمن ).
- شش قبرقه ؛ دشنام گونه ای است سیاهان یعنی غلامان و کنیزان سیاه را.

فرهنگ عمید

۱. پهلو.
۲. استخوان پهلو، دنده.

فرهنگ فارسی

قبرغه:کلمه ترکی )، پهلو، استخوان پهلو، دنده، شش قبرقه: دشنامی است به غلامان وکنیزان سیاه پوست
دنده قبرغه شش قبرغه