غژغژان

لغت نامه دهخدا

غژغژان. [ غ َ غ َ ] ( نف ، ق ) خزان. خزنده.( ناظم الاطباء ). در حال سریدن با نشیمن :
غژغژان آمد به سوی طفل طفل
وارهید از اوفتادن سوی سفل.مولوی.پس ز گنج آخر آمد غژغژان
روی بر پایش نهاد آن پهلوان.مولوی.

فرهنگ معین

(غَ غَ ) (ق . ) خزنده ، در حال خزیدن .

فرهنگ عمید

= غژیدن: غژغژان آمد به سوی طفل طفل / وارهید او از فتادن سوی سفل (مولوی: ۶۲۵ ).

ویکی واژه

خزنده، در حال خزیدن.