غرچگی

لغت نامه دهخدا

غرچگی. [ غ َ چ َ / چ ِ ] ( حامص ) احمقی و نادانی. غَرچه بودن :
پذیرفت سامش ز بی بچگی
ز نادانی و پیری و غرچگی.فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 6 ص 1667 ).

فرهنگ معین

( ~ . ) (حامص . ) نادانی .

فرهنگ عمید

۱. نادانی، کودنی.
۲. ناتوانی مرد در بچه دار شدن، غرچه بودن: پذیرفت سامش ز بی بچگی / ز نادانی و ریوی و غرچگی (فردوسی: ۵/۳۴۵ ).

ویکی واژه

نادانی.