لغت نامه دهخدا
علقمی. [ ع َق َ ] ( اِخ ) شمس الدین محمدبن عبدالرحمان بن علی بن ابی بکر. از فقهای شافعی مذهب قاهره به شمار میرفت. جلال سیوطی استاد او بود و خود از مدرسان ازهر مصر بود. تولد او در 897 و وفاتش در 969 هَ. ق. اتفاق افتاده. او راست : الکوکب المنیر بشرح الجامع الصغیر، در سه جلد که در سال 968 از تألیف آن فارغ شد. و ملتقی البحرین فی الجمع بین کلام الشیخین. ( از الاعلام زرکلی ).
