ظعینه

لغت نامه دهخدا

( ظعینة ) ظعینة. [ ظَ ن َ ]( ع اِ ) هودج. کجابه. کجاوه. || زن مادام که در هودج باشد. ج ، ظُعن ، ظُعُن ، ظعائن ، اَظْعان.

فرهنگ معین

(ظَ نَ یا نِ ) [ ع . ظعینة ] (اِ. ) هودج ، کجاوه .

ویکی واژه

ظعینة
هودج، کجاوه.