صیاغ

لغت نامه دهخدا

صیاغ. [ ص َی ْ یا ] ( ع ص ) زرگر. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) ( مهذب الاسماء ). || دروغگو. ( اقرب الموارد ).
صیاغ. [ ص ُی ْ یا ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ صائغ. ( اقرب الموارد ). رجوع به صائغ شود.

فرهنگ عمید

۱. کسی که با دروغ سخن را آرایش دهد، دروغ پرداز.
۲. زرگر.
۳. ریخته گر.

فرهنگ فارسی

صائغ