شیونده

لغت نامه دهخدا

شیونده. [ شی وَ دَ / دِ ] ( نف )مخلوطگشته. || لرزان شده. || برهم زده شده. ( ناظم الاطباء ). || برهم زننده. آمیزنده. || لرزنده. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

(وَ دَ یا دِ ) (ص فا. ) ۱ - برهم زننده ، آمیزنده . ۲ - لرزنده .

فرهنگ عمید

۱. آمیخته شونده.
۲. لرزنده.

ویکی واژه

برهم زننده، آمی‌زنده.
لرزنده.