لغت نامه دهخدا شوکار.[ ش َ / شُو ] ( ص مرکب ) که در شب کار کند. شبکار. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شبکار شود. || مبدل شبکار که شب دزد باشد. ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ).
