لغت نامه دهخدا شلکک. [ ش ِ ک َ ] ( اِ ) سوراخی که در ته دیوارها کنند تا آبهای کثیف و چرکین و آب باران و جز آن از آن بیرون رود. || ناودان. ( از برهان ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ).
