لغت نامه دهخدا زغالدان. [ زُ ] ( اِ مرکب ) جایی که زغال در آن نگاهدارند. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). || ظرفی که در آن زغال سنگ بخاری نهند. ( یادداشت ایضاً ).
