زرحیا. [ زَ رَ ] ( اِخ ) ( کسی که خداوند باعث وجود او شد ). اول :کاهنی بود از نسل العازار. اول تواریخ 6:6 و 51 و کتاب عزرا 7:3. دوم : مردی که پسرانش از بابل با عزرا مراجعت نمودند. کتاب عزرا 8:4. ( قاموس کتاب مقدس ).
فرهنگ اسم ها
اسم: زرحیا (پسر) (عبری) معنی: آن که خداوند باعث وجود او شد
