لغت نامه دهخدا
فراوان پرستنده پیشش بپای
ز زربفت پوشیده مکی قبای.
زبرپوشش جزع بسته بزر
برو بافته چشمهای گهر.فردوسی.بحر که در داد و گهر جوش او
جامه غوک است زبرپوش او.ناصرخسرو.جوهرقابل چو از اقبال او تشریف یافت
جلوه هردم در زبرپوش مجدد میکند.اثیرالدین اخسیکتی. || بمعنی قبا درست می آید که بر بالای ارخالق پوشند و ارخالق ترکی است و بپارسی آنرا پشتک و زبرپوش گویند و اکنون اگر جبه را زبرپوش گویند صواب است. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) :
کله را ساز زیب کله مشک
کمر را ساز آذین زبرپوش .سنائی.|| هرچیز که وقت خوابیدن بر بالای آدمی پوشند عموماً. ( از برهان قاطع ). آنچه برای خواب بر رو کشند. ( فرهنگ نظام ). هرچیز که در وقت خوابیدن به روی آدمی پوشند. ( ناظم الاطباء ). || لحاف را گویند خصوصاً. ( برهان قاطع ). لحاف. ( ناظم الاطباء ). لحاف باشد و آنرا بالاپوش نیز گویند. ( جهانگیری ) :
فلک گرچه زبرپوش وجود است
بچشمش سخت خلقان مینماید .شرف شفروه.
