روستره

لغت نامه دهخدا

روستره. [ س ُ ت ُ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) آلتی که بدان موی صورت سترند و تراشند. تیغ صورت تراشی : مردی دیدم بلندبالا... سجاده بر دوش افکنده و روستره با مسواک بر دوش . ( اسرارالتوحید چ بهمنیار ص 52 ).

فرهنگ عمید

پارچه ای که با آن دست و رو را خشک کنند، حوله.

فرهنگ فارسی

دستارچهای که با آن دست وروراخشک کنند، هوله
آلتی که بدان موی صورت سترند و تراشند .