دهالیز

لغت نامه دهخدا

دهالیز. [ دَ ] ( ع اِ ) ج ِ دهلیز. ( منتهی الارب ) ( دهار ) ( ناظم الاطباء ). مکانی که میان دروازه خانه باشد. ( از آنندراج ).
- ابناء دهالیز؛ بچه که پدرش ندانند. ( یادداشت مؤلف ). کودکانی که از راه برداشته شده باشند. ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به دهلیز شود.

فرهنگ عمید

= دهلیز

فرهنگ فارسی

جمع دهلیز
جمع دهلیز .