لغت نامه دهخدا
دغولی. [ دَ ] ( اِخ ) لقب محمدبن عبدالرحمان بن محمد، مکنی به ابوالعباس. از محدثان قرن سوم و چهارم هجری و از اهالی سرخس بوده است که در عصر خود امام و پیشوای خراسان بشمار می آمد و به سال 325 هَ. ق. درگذشت. او راست : معجم ، در حدیث و الاَّداب. ( از الاعلام زرکلی ج 7 ص 62 از شذرات الذهب و المستطرفة و التبیان ).
