دانشنامه اسلامی
شیخ داود بن ملّاعلی اکبر مصاحبی نائینی، عالم فاضل. در سال ۱۲۷۸ش (حدود ۱۳۱۷ق) در «محمّدیه» نائین متولّد شده و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان آمده و نزد بزرگان و مجتهدین این شهر همچون حضرات آیات حاج آقا رحیم ارباب، سیّدمحمّدرضا خراسانی، آقاشیخ محمّدرضا نجفی، آقاسیدعبدالله مدرس (ثقةالاسلام)، میرسیّدعلی نجف آبادی، میرسیّدمحمّد نجف آبادی و حاج شیخ مهدی نجفی تلّمُذ نموده، تا به مقامات عالیه علم ارتقاء یافته است و در علوم اسلام همچون فقه، اصول، تفسیر و حدیث صاحب نظر بود و از برخی از اساتید خود نیز اجازاتی داشت. وی از جنبه اخلاقی عالمی زاهد و متواضع و منیع الطّبع و دارای خطّی زیبا بود. در مدرسه حاج شیخ محمّدعلی ثقةالاسلام حجره داشت و در این حجره که عموماً روزها در آن به مطالعه و تدریس مشغول بود. شمشیری داشت و آن را بدان امید نگاه داشته بود که در هنگام ظهور حضرت بقیةالله الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء به وسیله آن شمشیر با دشمنان خدا بجنگد. وی در محلّه نو خواجو ساکن و در یکی از مساجد آنجا امامت می نمود. سرانجام در ۱۸ ذی القعده سال ۱۴۰۱ق وفات یافته و در تکیه معارفی در تخت فولاد مدفون شد. از آثارش جزوه ای به نام «التّنقیح فی مساله التّلقیح» در بین کتاب هایش موجود است.
مهدوی، سیدمصلح الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۳۱۲.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۳۱۲.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۹۹.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۸۹.
...
