لغت نامه دهخدا
جریریة. [ ج َ ری ی َ ] ( اِخ ) گروهی از زیدیان منسوب به سلیمان بن جریر که یکی از رؤسای این فرقه بود. ( از منتهی الارب ). اتباع سلیمان بن جریر از فرق زیدیه ، همان جریریه اند که عقیده دارند امامت به شوری حاصل میشود و همینکه دو تن از اخیار امت بر آن اتفاق کردند شرعی است. امامت مفضول یعنی امامت ابوبکر و عمر را قبول داشتند و میگفتند که مسلمانان بااینکه در بیعت امیرالمؤمنین علی ترک اصلح کرده اند، فاسق و کافر شمرده نمیشوند. ( از کتاب خاندان نوبختی ص 253 و 257 ).
