لغت نامه دهخدا تپاندن. [ ت َ دَ ] ( مص ) طپاندن. چیزی رابزور در ظرفی جادادن. ( فرهنگ نظام ). مصدر منحوت از تَپمَک ترکی. بفشار جای دادن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). || بسیار خوردن. ( یادداشت ایضاً ).
فرهنگ عمید ۱. چیزی را با زور و فشار در چیز دیگر داخل کردن، چپاندن.۲. چیزی را به قیمت زیاد فروختن.۳. پُر کردن.
فرهنگ فارسی تپانیدن، چیزی رابازوردرچیزدیگرداخل کردن، پرکردن، چپاندن هم گویند، بزوردرظرفی جادادن( مصدر ) فرو کردن چپاندن تپانیدن .
