ترقیص

لغت نامه دهخدا

ترقیص. [ ت َ ] ( ع مص ) برجهانیدن مادر کودک را و جز آن. ( زوزنی ). برجهانیدن و ببازی داشتن کودک را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج )( ناظم الاطباء ). برجهانیدن کسی را. ( از اقرب الموارد ). || برقص واداشتن کسی را. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || نزد متأخران از قاریان ، قصد سکوت است بر سکون و سپس اعراض از آن با حرکت دادن حرف به شتاب ، و آن منهی عنه است زیرا از بدعتهایی است که قاریان نهاده اند، چنانکه در دقائق المحکمةو اتقان بیان شده است. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ترقیص، آواز های مناسب رقص؛ از انواع تغنی به قرآن است.
«ترقیص» از رقص به معنای رقصیدن (پایکوبی، دست افشانی) یا رقصاندن، و نوعی بدعت و تغنی به قرآن است و جایز نیست؛ زیرا در آن، خواننده قرآن حرکاتی را بر قرآن می افزاید تا آن را شبیه آوازهای مناسب رقص درآورد.
← تعریف سخاوی
۱. ↑ شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، ص۶۴.۲. ↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۵۱.
فرهنگ نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ترقیص».
...

گزارش محتوای نامناسب