لغت نامه دهخدا تبویل. [ ت َ ] ( ع مص ) به شاش داشتن. ( اقرب الموارد ).شاشانیدن : فی القاثاطیر و استعمالها فی التبویل و الزرق. ( قانون ابوعلی سینا چ طهران ص 268 ).
