تاراننده

لغت نامه دهخدا

تاراننده. [ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف ) نعت فاعلی از تاراندن. پراکننده. فراری سازنده. ازهم پاشنده. رجوع به تاراندن شود.

فرهنگ معین

(نَ دِ ) (ص فا. ) ۱ - دور کننده . ۲ - ترساننده .

فرهنگ عمید

۱. پراکنده کننده.
۲. دورکننده.

ویکی واژه

دور کننده.
ترساننده.