دانشنامه اسلامی
بَنْگَناپاله ، ایالتی کوچک در جنوب هند که در سده های ۱۲ تا ۱۴ق /۱۸-۲۰م ، فرمانروایانی شیعه و ایرانی تبار بر آن حکومت داشتند. این ایالت پیش از آنکه با ایالت مدرس یکی شود، در ۱۳۲۷ش /۱۹۴۸م با وسعتی حدود ۷۱۲ کیلومتر مربع، شامل ۶۳ روستا و یک شهر به نام بنگناپاله بود.
۸۰ درصد اهالی ِ این ایالت ، هندومذهب ، و ۱۹ درصد مسلمان بودند. مسلمانان بیشتر در شهر زندگی می کردند و از دو گروه ِ شیخی ها و سیدها تشکیل می شدند.
