بُرْقَعیه پیروان محمد بن علی برقعی، از فرقِ اسماعیلیه. برقعی با آن که علوی نبود خود را به علویان منسوب دانست و در اهواز خروج کرد (۲۵۵ق) و بر خوزستان و بصره استیلا یافت. وی در نبردی با سپاهیانِ معتمد عباسی شکست خورد. سرانجام در ۲۶۰ق، برقعی را اسیر و در بغداد بر دار کردند. از برقعیه اثری برجای نمانده است.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] برقعیه یکی از فرق اسماعیلیه است. برقعیّه پیروان محمد بن علی بن برقعی هستند. نحوه خروج برقعیه او در ۲۵۵ ه. ق در اهواز خروج کرد و خود را منسوب به علویان دانست. حال آن که خود از علویان نبود و بعضی از علویان مادر او را نکاح کرده بودند. وی خود را به شوهر مادرش منسوب داشت و در خوزستان و بصره و اهواز مستولی شد. سرانجام پیشوای برقعیه معتضد، خلیفه عباسی لشکری فرستاده او را شکست داد و سرانجام در سال ۲۶۰ هجری او را اسیر کرده به بغداد بردند. معتضد او را بکشت و بر دار کرد.
