لغت نامه دهخدا ( بادآهنج ) بادآهنج. [ هََ ] ( اِ مرکب ) دریچه یا روزنی که برای آمدن هوای تازه سازند. ( آنندراج ). دریچه و روزنه. ( ناظم الاطباء ). رجوع به بادخان و بادگیر شود.
فرهنگ معین ( بادآهنج ) (هَ ) (اِمر ) دریچه ، روزنه ، دریچه ای که برای وزیدن باد باز کنند، بادآهنگ نیز گویند.
