دانشنامه اسلامی
و ما هر گاه به انسان (بی حوصله کم ظرف) نعمتی عطا کنیم رو بگرداند و (از شکر خدا) دوری جوید، و هر گاه شرّ و بلایی به او روی آورد آن گاه دایم زبان به دعا گشاید (و اظهار عجز نماید).
و هنگامی که به انسان نعمت عطا می کنیم روی بر می گرداند و از ما دور می شود، و چون آسیبی به او رسد به دعای فراوان و طولانی روی می آورد؛
و چون انسان را نعمت بخشیم، روی برتابد و خود را کنار کشد، و چون آسیبی بدو رسد دست به دعای فراوان بردارد.
چون به آدمی نعمتی ارزانی داریم، رویگردان می شود و به تکبر گردن می افرازد. و اگر بدو شری برسد، بسیار فریاد و فغان می کند.
و هرگاه به انسان (غافل و بی خبر) نعمت دهیم، روی می گرداند و به حال تکبّر از حق دور می شود؛ ولی هرگاه مختصر ناراحتی به او رسد، تقاضای فراوان و مستمرّ (برای بر طرف شدن آن) دارد!
And when We bestow favor upon man, he turns away and distances himself; but when evil touches him, then he is full of extensive supplication.
When We bestow favours on man, he turns away, and gets himself remote on his side (instead of coming to Us); and when evil seizes him, (he comes) full of prolonged prayer!
