امانتداری در اسلام

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] از خصلت های بسیار زیبا و پسندیده، امانتداری و بازگرداندن به موقع و همراه با حفظ سلامت امانت است. معمولاً انسان در زندگی به انسان های امین نیازمند می شود، تا مال، وسیله، راز یا مطلب مهمی را نزد آنها به امانت بسپارد. امانت گذاری ناشی از اعتماد به امانت گیرنده است. حفظ امانت دیگران، مراعات اعتماد آنها و احترام به احساسات پاک انسانی است.
همه ادیان مقدس الهی، خصوصاً اسلام در تقویت این صفت نیک توصیه های فراوان کرده اند. قرآن مجید می فرماید:«اِنَّ اللَّهَ یَاْمُرُکُمْ اَنْ تُؤَدُّوا الْاَماناتِ اِلی اَهْلِها؛
نساء/سوره۴، آیه۵۸.
خداوند سبحان در قرآن رعایت امانت را یکی از صفات مؤمنان دانسته و می فرماید: «وَ الَّذِینَ هُمْ لِاَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ؛
مؤمنون/سوره۲۳، آیه۸.
امانتداری اگر در جامعه گسترش یابد، سایه رحمت «دیگر دوستی را» بر سر مردم می گستراند و پیوند میان افراد اجتماع را محکم تر می کند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) فرمود: «لا تزال امتی بخیر مالم یتخاونوا و ادوا الامانة؛
مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۷۲.
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم