دانشنامه اسلامی
مأخذ عمده زندگی او، همان چند روایتی است که ابوالفرج اصفهانی در اغانی آورده، اما قطعات و ابیات پراکنده او را در آثار پیش از اغانی، چون الحیوان و البیان جاحظ، یا عیون الاخبار و الشعر و الشعراء ابن قتیبه می توان یافت. کنیه اش ابوربیعه بود و از آنجا که لبانی درشت و دندان هایی نمایان داشت «اَفْوَه» لقب یافت.
رهبری قبیله
پدرش عمرو بن مالک «فارس الشوهاء» لقب داشته، و افوه خود در شعری بدان اشاره کرده است. افوه «سید» قبیله اود از مَذحِج بود و در جنگ های میان قبایل به خصوص در نبرد با عاصر بن صعصه، آنان را رهبری می کرد.
معاصر حضرت عیسی
برخی او را در شمار نخستین شاعران عرب پیش از امرؤالقیس، مُهَلهِل، اَبرَص، مُرَقَّش اکبر و عمرو بن قَمیئه و حتی معاصر حضرت عیسی (علیه السلام) نهاده اند.
نظریه سیوطی در مورد افوه
...
