دانشنامه اسلامی
شیخ اسداللّه حکیم قمشه ای فرزند مشهدی جعفر، از اجله حکماء و مرتاضین در حدود سال ۱۲۹۷ق در شهرضا متولّد شد، و در مولد خود نزد حاج میرزا نصراللّه حکیم قمشه ای به تحصیل پرداخت، و ادبیّات، فقه، کلام، منطق و حکمت را فراگرفت؛ سپس به اصفهان آمد، و در مدرسه صدر، به تدریس حکمت و ریاضیّات قدیم و جدید پرداخت. انواع خطوط، خصوصا شکسته را خوب می نوشت، و زبان فرانسه را بدون استاد آموخته بود. استاد شیخ محمّدباقر الفت درباره وی گوید: «وی در علوّ طبع، حدّت ذهن، قوّه حافظه و جمیع فضایل، اخلاقش به درجه ای بود که چنین گوهری گران مایه، کمتر زیب عالم انسانیّت گشته است». سرانجام در ۱۸ ذی قعده ۱۳۳۴ق در عنفوان جوانی در ۳۶ سالگی وفات یافت، و در تکیه ملک در تخت فولاد، نزدیک قبر آخوند کاشی مدفون گردید. از تالیفات او کتاب علم الاشیاء است که جهت محصلّین مدارس جدید تالیف نموده، و به چاپ رسیده است. شعر نیز می سروده و «دیوانه» تخلّص می نموده، قسمتی از اشعارش در کتاب دانشنامه به طبع رسیده است. از اشعار او است: "خوش تر ز روزگار جنون روزگار نیست•••نیکوتر از دیار محبّت دیار نیست""عاقل اگر چه عاقبت از جوی بگذرد•••امّا مسلّم است که دیوانه وار نیست".
مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۲۰۲.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۲۰۲.۲. ↑ اصفهان (کتاب جوانان)، ص۲۳۰-۲۳۱.۳. ↑ کتابی، محمدباقر، رجال اصفهان، ج۱، ص۴۰۶-۴۱۱۴. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۵۰.۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، ص۳۳۵.
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۵۲۲.
...
