اذرفزا

لغت نامه دهخدا

( آذرفزا ) آذرفزا. [ ذَ ف َ ] ( اِ مرکب ) آتش افروز. آذرفروز. آذرافزا. ظرفی سفالینه که مجاور آتش نیم افروخته نهند تیز کردن آنرا :
نفس را بعذرم چو انگیز کرد
چو آذرفزا آتشم تیز کرد.رودکی.|| مقراضی که آتش بدان تند و تیز کنند. || ( نف مرکب ) سادن و خادم آتشکده.

فرهنگ عمید

( آذرفزا ) = آتش افروز

فرهنگ فارسی

( آذر فزا ) ( اسم ) آتش افروز آذر افروز
آتش افروز

فرهنگ اسم ها

اسم: آذرفزا (دختر، پسر) (فارسی)
معنی: آذرافزا، آتش افروز، وسیله ای سفالین که جهت شعله ور کردن آتش از آن استفاده می شود