اخورچی

لغت نامه دهخدا

( آخورچی ) آخورچی. [ خُرْ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) آخرچی. جلودار اسبان :
تو مگو کآن بنده آخورچی ماست
این بدان که گنج در ویرانه ها است.مولوی.رجوع به آخرچی شود.

فرهنگ عمید

( آخورچی ) کسی که در طویله اسب ها را پرستاری می کند و خوراک آن ها را می دهد، مهتر.

گزارش محتوای نامناسب

فال گیر

بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم

فال اوراکل

فال نوستراداموس

فال مکعب