دانشنامه اسلامی
وی در ۳ شوال سال ۷۰۰ ق/ ۱۱ ژوئن ۱۳۰۱ م در دمشق زاده شد و نخست در همانجا و سپس در حجاز و مصر به تحصیل پرداخت.وی مقدمات علوم را ابتدا از شیخ کمال الدین ابن قاضی، سپس از شمس الدین ابن مسلم، فقه را از قاضی القضاة شهاب الدین ابن المجد عبدالله آموخت. احکام صغری را از شیخ تقی الدین ابن تیمیه، عروض و ادبیات را از علامه شهاب الدین صایغ و علاءالدین وداغی، معانی و بیان را از علامه شهاب الدین محمود فرا گرفت و شماری از دیوان ها و کتب ادبی را نیز پیش او خواند و لغت و نحو را نزد شیخ اثیر الدین آموخت.
هجرت به مصر و شام
در ۷۲۹ ق پدرش محیی الدین یحیی که در دمشق کاتب سر بود، از سوی سلطان وقت ملک ناصر، به مصر احضار شد و به قاهره رفت و منصب کتابت سر مصر را به عهده گرفت. او که به همراه پدر به این شهر رفته بود، وی را در اداره امور یاری می کرد و معاون و نایب او به شمار می رفت.در واقع کتابت سر اسما با پدر، ولی عملا با او بود. وی بر اثر سرپیچی از دستور سلطان در مورد نوشتن القابی برای یکی از سران و به سبب خشونت در گفتار خود با سلطان، از چشم وی افتاد و از مقام خود برکنار گشت؛ پدرش نزد سلطان تقاضای بخشش فرزند را کرد. سلطان نیز او را به شام فرستاد و در ۷۳۸ ق برادرش علاءالدین علی را به جای او به مباشرت محیی الدین برگزید.
افتادن به زندان
محیی الدین در رمضان ۷۳۸/ آوریل ۱۳۳۸ در قاهره وفات یافت. علاءالدین علی مستقلا به جانشینی پدر به ریاست دارالانشاء قاهره منصوب شد. طولی نکشید که احمد بر اثر شکایات مکرری که از وی می شد، بار دیگر مورد خشم سلطان قرار گرفته و از دارالانشاء دمشق معزول گردید و در ۱۴ شعبان ۷۳۹ ق/ ۲۵ فوریه ۱۳۳۹ م، به زندان افتاد.
بازگشت به دمشق
...
