دانشنامه اسلامی
شهاب الدّین ابوشجاع احمد بن حسین بن احمد اصفهانی، از فقهاء و محدّثین شافعی در قرن پنجم هجری است، در سال ۵۳۳ق متولّد شد، و در آن جا به تحصیل پرداخت. وی بیش از چهل سال به تدریس فقه پرداخت. وفات او در سال ۵۹۳ق اتّفاق افتاده است.
الیان سرکیس، یوسف، معجم المطبوعات، ج۱، ص۳۹۸.
شهاب الدین احمد بن حسین بن احمد، فقیه و قاضی اهل بصره (سده های ۵ و ۶ ق/۱۱ و ۱۲م) می باشد. کنیة او را ابوالطیب نیز گفته اند. حاجی خلیفه نامش را حسین بن احمد و وفاتش را سال ۴۸۸ق در ذیل عنوان غایه الاختصار آورده که یقینا اشتباه است.
حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظّنون عن اسامی الکتب و الفنون، الظنون، ج۲، ص۱۱۸۹.
سال مرگ او روشن نیست به گفته سلفی در ۵۰۰ق و سالها پس از آن زنده بوده است
یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۴، ص۷۴.
...
