دانشنامه اسلامی
تقیه در عمل، مقابل تقیه در فتوا و به معنای عمل نکردن مطابق احکام و یا عقاید مذهب حق، به سبب ترس از ضرر و آسیب رسیدن به دین ، نفس، مال و آبرو از سوی حاکمان یا مخالفان متعصب است. بیشتر روایات تقیه، به این نوع تقیه نظر دارد، مثل: عمل مؤمن آل فرعون و اصحاب کهف در پنهان کردن عقیده خود؛ عمل « عمار یاسر » در برابر مشرکان مکه هنگام شکنجه شدن؛ عمل حضرت ابراهیم علیه السّلام در مقابل «نمرودیان» و وضو گرفتن « علی بن یقطین » به شیوه اهل سنت که طبق فرموده امام کاظم علیه السّلام صورت گرفت.
تعریف تقیه از دیدگاه مکارم شیرازی
در کتاب « انوار الاصول » آمده است:«ان التقیة علی قسمین: التقیة فی العمل التی تکون اکثر روایات التقیة ناظرة الیها و قد ذکرناها تفصیلا فی القواعد الفقهیة، کقوله علیه السّلام؛ التقیة سنة ابراهیم او سنة آل فرعون او سنة اصحاب الکهف... و هکذا قوله تعالی: «الا ان تتقوا منهم تقاة «الوارد فی شان عمار بن یاسر و ابویه، فلا اشکال فی ان جمیعها ناظرة الی التقیة فی مقام العمل کما لا یخفی».
