دانشنامه اسلامی
مسلم دو راهنما اجیر کرد و به طرف کوفه روانه شد. آنها از بیراهه حرکت کردند. (انتخاب بیراهه شاید برای کوتاهتر شدن مسیر، یا به دلیل مخفی ماندن ماموریت بوده است.) از این رو یک شب راه را گم کردند، و آن دو راهنما گرفتار تشنگی شدید شدند؛ به گونه ای که از تشنگی و حرارت هوا، از راه رفتن باز ماندند. و پس از اینکه نشانه هایی از راه را یافتند و احتمال دادند که به مسیر اصلی رهنمون شوند، آن را به مسلم نشان دادند و گفتند از این مسیر برو شاید نجات یابی. سپس هر دو بر اثر تشنگی جان سپردند. مسلم که خود نیز دچار عطش شدید شده بود و هیچ رمقی برایش نمانده بود با همراهانش طبق راهنمایی آن دو، پس از پیمودن مسافتی، به آبی در محلی به نام مضیق (نام روستایی است بین مکه و مدینه) متعلق به قبیله خبیت رسید.
[ویکی فقه] آغاز ماموریت مسلم. مسلم (علیه السّلام) به عنوان نماینده ویژه امام، در نیمه ماه رمضان از مکه خارج شد
مسلم دو راهنما اجیر کرد و به طرف کوفه روانه شد.
طبری، ابوجعفر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۴۷.
مسلم از همین نقطه (مضیق) در نامه ای برای امام نوشت: من از مدینه با دو راهنما حرکت کرده بودم؛ ولی آن دو از مسیر منحرف شدند و راه را گم کردند. تشنگی به ما فشار آورد تا جایی که چیزی نگذشت که آن دو جان سپردند؛ ولی ما به راهمان ادامه دادیم تا اینکه به آب رسیدیم و با اندک جانی که برایمان باقی مانده بود، نجات پیدا کردیم آن آب در محلی به نام مضیق در بطن الخبیت
حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۱، ص۵۳۱.
به نظر میرسد موضوع ترس مسلم که در برخی منابع آمده، صحت نداشته باشد؛ چرا که: اولا، عمار دهنی همین خبر را به نقل از امام باقر (علیه السّلام) بیان کرده است؛ اما در خبر یادشده چنین سخنی از امام حسین نقل نشده و تنها به نپذیرفتن استعفای مسلم از جانب امام اشاره شده است؛ ثانیا، شخصیت بزرگ و مورد اعتماد مسلم نزد امام و نیز سابقه لیاقت نظامی وی، (مسلم در جنگ صفین در کنار حسنین (علیهما السلام) و عبدالله بن جعفر، یکی از فرماندهان میمنه (جناح راست) سپاه علی (علیه السّلام) بود.)
ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۲، ص۳۵۲.
...
