نقب کنی
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: مین گذاری) در جنگ، اصطلاح نظامی به معنای کندن تونل در زیر موضع دشمن. انتهای نقب را با مواد منفجره پر و با انفجار آن، موضع دشمن و افراد مستقر در آن را نابود می کنند. این تکنیک بارها در خلال جنگ جهانی اول در «جبهۀ غرب» به کار گرفته شد، اما این نقص را داشت که سربازان صدمه ندیدۀ دشمن غالباً می توانستند به سرعت از حفرۀ بزرگ حاصل از انفجار دفاع کنند و مانع از رسیدن مهاجمان به آن شوند.
