دانشنامه اسلامی
در آیه ۴۸و ۴۹ سوره روم به اندوه بندگان خدا، به دنبال کمبود باران اشاره شده است: «... فتری الودق یخرج من خلــله فاذا اصاب به من یشاء من عباده اذا هم یستبشرون• و ان کانوا من قبل ان ینزل علیهم من قبله لمبلسین؛ خدا همان کسی است که بادها را می فرستد و ابری برمی انگیزد و آن را در آسمان هر گونه بخواهد می گستراند و انبوهش می گرداند پس می بینی باران از لابلای آن بیرون می آید و چون آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد رسانید بناگاه آنان شادمانی می کنند؛ و قطعا پیش از آنکه بر ایشان فرو ریزد (آری) پیش از آن سخت نومید بودند.»
← نومیدی قبل از باران
۱. ↑ روم/سوره۳۰، آیه۴۸.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حزن در خشکسالی ».
...
