دانشنامه اسلامی
پرهیز از عبادت طاغوت، جلوه ای از تقواپیشگی و پارسایی می باشد:... یـعباد فاتقون• والذین اجتنبوا الطـغوت ان یعبدوها...ای بندگان من! از نافرمانی من بپرهیزید!•و کسانی که از عبادت طاغوت پرهیز کردند... . باز در این آیات، قرآن از روش مقایسه بهره گیری کرده، و در مقابل مشرکان متعصب و لجوجی که سرنوشتی جز آتش دوزخ ندارند سخن از بندگان خاص و حقیقت جوی پروردگار به میان آورده، می گوید: بشارت باد بر کسانی که از عبادت طاغوت اجتناب کردند و به سوی خدا بازگشتند (و الذین اجتنبوا الطاغوت ان یعبدوها و انابوا الی الله لهم البشری).با توجه به اینکه بشری در اینجا مطلق است همه گونه بشارت بر نعمت های الهی اعم از مادی و معنوی را شامل می شود، اما این بشارت وسیع و گسترده مخصوص کسانی است که از پرستش طاغوت اجتناب ورزند، و به سوی خدا باز آیند که مجموع ایمان و اعمال صالح در همین جمله جمع است. زیرا طاغوت در اصل از ماده طغیان به معنی تعدی و تجاوز از حد و مرز است، و لذا این کلمه بر هر متجاوز، و هر معبودی جز خدا، مانند شیطان و حکام جبار اطلاق می شود (این کلمه در واحد و در جمع هر دو به کار می رود).بنابراین اجتناب از طاغوت با این معنی وسیع و گسترده، دوری از هر گونه شرک و بت پرستی و هوا پرستی و شیطان پرستی و تسلیم در برابر حاکمان جبار و سلطه گران ستمکار را فرا می گیرد، انابه الی الله، جامع روح تقوا و پرهیزگاری و ایمان است، و البته چنین کسانی درخور بشارتند.این نکته نیز قابل توجه است که عبادت طاغوت تنها به معنی رکوع و سجود نیست، بلکه هرگونه اطاعت را نیز شامل می شود، چنان که در حدیثی از امام صادق علیه السلام می خوانیم: من اطاع جبارا فقد عبده!: کسی که اطاعت زمامدار ستمگری کند او را پرستش کرده است!.سپس برای معرفی این بندگان ویژه می گوید: بندگان خاص مرا بشارت ده (فبشر عباد).
