ایارده گوی

لغت نامه دهخدا

ایارده گوی. [ اَ رْ /رِ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) گوینده ایارده. خواننده ایارده. ایارده خوان. رجوع به ایارده شود :
چه مایه زاهد و پرهیزکار صومعگی
که نسک خوان شده بر عشقش و ایارده گوی.خسروانی.

گزارش محتوای نامناسب