معنی اذرنگ عبدالحسین

دانشنامه آزاد فارسی

آذرنگ عبدالحسین. آذَرَنگ، عبدالحسین (کرمانشاه ۱۳۲۵ش)
آذَرَنگ، عبدالحسین
پژوهشگر و مترجم ایرانی. از دانشگاه اصفهان در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ کارشناسی گرفت و از دانشکدۀ علوم تربیتی دانشگاه تهران در رشتۀ کتابداری و اطلاع رسانی دانشنامۀ کارشناسی ارشد دریافت کرد و در مرکز اسناد و مدارک علمی وابسته به وزارت علوم به کار پرداخت. پس از انقلاب در دانشنامه جهان اسلام ویراستار شد و اینک در مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی ویراستار و نویسنده دانشنامۀ ایران است. آذرنگ در حوزۀ مسائل نشر کتاب در ایران و مباحث ویراستاری صاحب نظر است و در این زمینه آثار بسیار منتشر کرده است. مقالات متعددی نیز از او در نشریه های مختلف و دایرةالمعارف ها به چاپ رسیده است. از آثار اوست: ترجمۀ تاریخ علم و فلسفۀ علم؛ ترجمۀ تاریخ فلسفۀ غرب؛ چون و چرایی در سیاست نشر کتاب در ایران؛ شمه ای از انتشار کتاب در ایران؛ ترجمۀ تاریخ تمدن؛ ترجمه تاریخ تمدن و فرهنگ جهان؛ در قلمرو نشر؛ نشر و ویرایش و از این سو و آن سو: دست چینی از نوشته ها.

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] آذرنگ عبدالحسین. عبدالحسین آذرنگ در سال 1325ش در کرمانشاه زاده شد. پدر عبدالحسین کارمند دادگاه استیناف بود و چند کتاب در حقوق به رشته تحریر درآورده است. داستانهایی نیز نوشته است که در مطبوعات محلی به چاپ رسیده است. تألیفی ناتمام در مورد تاریخ کرمانشاه نیز از وی به جای مانده است (فرهنگ ناموران، زندگی نامه خود نگاشته).
عبدالحسین از همان دوران کودکی، به آموختن و حفظ کردن اشعار و لطایف ادب فارسی پرداخت. تحصیلات ابتدایی را تا دیپلم در آنجا به انجام رساند. پس از اخذ دیپلم در دانشگاه شیراز به سفارش خانواده، در رشته اقتصاد به تحصیل پرداخت، اما چون به این رشته علاقه نداشت، رشته تاریخ را برگزید و در 1349ش از دانشگاه اصفهان لیسانس تاریخ دریافت کرد. در سال 1354ش، دوره فوق لیسانس علوم کتابداری و اطلاع رسانی را در دانشگاه تهران به پایان برد. آذرنگ دوباره در دوره دکتری این رشته به تحصیل پرداخت ولی موفق به اتمام آن نشد.وی ضمن تحصیل در دانشگاه اصفهان، در پی آشنایی با نویسندگانی چون ابوالحسن نجفی و هوشنگ گلشیری و ضیاء موحد، به ادبیات جدید علاقه مند شد. آذرنگ با معرفی ابوالحسن نجفی به سمت ویراستار در انتشارات فرانکلین مشغول به کار شد. در مدت فعالیت در آن مؤسسه طی سالهای 1351 تا 1355ش با نوسندگان و مترجمانی چون کریم امامی و نجف دریابندری و محمد حیدری ملایری همکاری داشت. آذرنگ در سال 1355ش به عضویت هیئت علمی مؤسسه تحقیقات و برنامه ریزی آموزشی (وابسته به وزارت علوم) که سمت ریاست آن را احسان نراقی داشت، درآمد. در این مؤسسه علاوه بر فعالیت های پژوهشی، مسئولیت های برنامه ریزی و سازماندهی مراکز اسناد و اطلاعات دانشگاه ها و مؤسسات پژوهشی را عهده دار گردید. در سال 1355-1357ش با مرکز اسناد فرهنگی آسیا نیز همکاری داشت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، آذرنگ به مدیریت مرکز مدارک علمی مؤسسه تحقیقات و برنامه ریزی علمی و آموزشی منصوب گردید. در این مرکز، وی با پیشنهاد طرح های جدید در اطلاع رسانی و انتشار منابع جدید و مدیریت مشارکتی و همکاری با مرکز مشابه و به مورد اجرا نهادن آنها، به تغییر اسامی در نحوه کار مرکز مبادرت کرد. ولی با برکناری او در 1360ش از آن سمت اجرای آن برنامه ها نیز متوقف گردید. پس از آن، سه سالی به طور آزاد به کار نگارش مقاله، تألیف، ترجمه و ویرایش پرداخت. در سال 1363ش به جمع مؤلفان دانشنامه جهان اسلام پیوست. بنا بر سابقه علمی، از همان آغاز به عضویت شورای علمی بنیاد درآمد و در ترتیب دهی امور آن حسن فعالیت بسیار داشت. او در امور برنامه ریزی و آموزش و پژوهش بنیاد نیز همکاری داشته است.
وی همچنین درسال های 1366 تا 1370ش مدیر بخش کتابشناسی و بخش انتشارات دفتر پژوهش های فرهنگی بوده است و عضو علمی دانشنامه ایران از سال 1381ش و مدیر بخش مفاهیم جدید از دیگر تلاش های این مؤلف، مترجم و ویراستار بوده است که اکنون نیز ادامه دارد.
آذرنگ در سال های 1370 تا1381ش مدرس مباحث تاریخ تمدن و تاریخ علم و نشر در دانشگاه آزاد بوده است. وی همچنین مدرس مباحث نظری نشر و ویرایش ساختاری -محتوایی در مرکز نشر دانشگاهی، اتحادیه ناشران و برخی مراکز دیگر بوده است. آذرنگ نشر کتاب را مهم ترین رکن فعالیت فرهنگی ایران می داند. به عقیده وی تکنولوژی اطلاع رسانی، از طریق کتاب متحول شده است؛ و چنانچه برنامه ریزان فرهنگ به پیشرفت آن کمک نکنند، این صنعت فرهنگی، آسیب های جبران ناپذیری خواهد دید.