دانشنامه اسلامی
یکی از صور اجازه مشایخ به افراد آن است که شخصی که به وی اجازه نقل حدیث داده شده، معیّن و مشخص باشد اما مورد اجازه غیر معین و غیر معلوم باشد که اصطلاحا از آن به "اجازه به مجاز معیّن در مجاز فیه غیر معین" تعبیر می شود.مثل این که استاد حدیث بگوید: "اجزتک مسموعاتی او مرویاتی" به تو اجازه دادم مسموعات و مرویات مرا نقل کنی. در این صورت مرویات و مسموعاتی شیخ مشخص و معین نیست. این صورت نیز بنا به مشهور جایز است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: • سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه.
۱. ↑ سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۲۲۷.
...
