استناد به قران در سیره امام باقر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] استناد به قرآن در سیره امام باقر. در این نوشتار برخی از استدلالات قرآنی امام محمد باقر علیه السلام ذکر شده است.
امام پنجم علیه السّلام به منظور ثابت نمودن مقام امامت در خردسالی به ائمه، آیه ای را که در خصوص حضرت یحیی است، مورد استناد قرار می دهد:«یا یحیی خذ الکتب بقوة و ءاتینه الحکم صبیا» ؛ ای یحیی! کتاب (آسمانی) را با قوت بگیر و ما فرمان نبوت را در کودکی، به او دادیم.
امام باقر علیه السلام و تیراندازی
سالی امام باقر علیه السلام و فرزندش حضرت صادق علیه السّلام توسط هشام بن عبدالملک به شام احضار گردیدند، درباریان به تیراندازی مشغول بودند و هشام اصرار ورزید که امام پنجم علیه السّلام هم در این برنامه شرکت کند. حضرت کمان را برگرفت و تیر به زه آن نهاد که با پرتابش درست در وسط هدف قرار گرفت و تیرهای بعدی بر پیکان تیر اول فرود آمدند. هشام در ظاهر آفرین گفت ولی از همان زمان تصمیم به شهادت فروغ پنجم امامت گرفت. هشام خطاب به امام گفت: از آنگاه که خویش را شناختم تاکنون تیراندازی بدین زبردستی ندیده بودم و گمان نمی کنم کسی در روی زمین چون تو بر این کار توانا باشد! آیا فرزندت جعفر نیز می تواند چنین تیراندازی کند؟ امام فرمود: ما کمال و تمام را به ارث می بریم، همان کمال و تمامی که خداوند بر رسولش فرود آورد، آنجا که می فرماید: «الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتی ورضیت لکم الاسلم دینا» ؛ امروز دین شما را به کمال رسانیدم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و اسلام را دین شما برگزیدم.
امام باقر علیه السلام و قتاده
امام باقر علیه السلام در مسجدالنبی نشسته بود، در حالی که عده ای از مردم خراسان و دیگران در محضر حضرت بودند و از مناسک حج می پرسیدند. قتاده بن دعامه بصری هم وارد شد تا سؤالاتی از امام بپرسد و به قول خودش اگر امام حق گفت، قبول کند و گرنه آنجا را ترک گوید. در این میان، امام خطاب به وی فرمود: وای برتو ای قتاده! خداوند عزوجل مخلوقاتی دارد که راهنمایان مردم اند، آنان نمونه های برجسته در روی زمین، مجری فرامین الهی، نجبایی در حمل علم پروردگار، برگزیدگانی از قبل خلقت موجودات و سایه نشینان عرش الهی هستند. در این لحظه، قتاده در سکوت عمیقی فرو رفت. آنگاه گفت: سوگند به خدا! نزد فقها و بزرگانی از علما نشستم ولی این قدر طپش قلب پیدا نکردم که اکنون دچار آن هستم. امام باقرعلیه السلام فرمود: آیا می دانی اکنون نزد که نشسته ای؟ تو در محضر کسی هستی که: «فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه...» ؛سپس امام فرمود: ما چنین ویژگی هایی داریم. قتاده گفت: سوگند به خدا! که راست می گویی، خداوند مرا فدای تو کند.
امام باقر علیه السلام و ابی جارود
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم