لغت نامه دهخدا
- سپر کیل دار ؛ سپری که از موی بز پوشیده باشند. ( فرهنگ فارسی معین ) :
بزد خشت بر سه سپر کیل دار
گذشت و به دیگر سو افگند خوار.( شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 212 ).
کیل دار. [ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) مراقب صحت کیل و پیمانه. ( ناظم الاطباء ).
کیل دار
- سپر کیل دار ؛ سپری که از موی بز پوشیده باشند. ( فرهنگ فارسی معین ) :
بزد خشت بر سه سپر کیل دار
گذشت و به دیگر سو افگند خوار.( شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 212 ).
کیل دار. [ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) مراقب صحت کیل و پیمانه. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
مراقب صحت کیل و پیمانه .
